|
ΔΕΗΣΗ ΓΙΑ ΔΥΟ ΨΥΧΕΣ
Θα ήθελα κι εγώ να δεηθώ για την ψυχή σου
Μόνο που τό'χει κάνει ήδη κάποιος άλλος
Πολύ καλύτερα βεβαίως από μένα
Θα ήθελα να δεηθώ και για εκείνου την ψυχή
Την τόσο πικραμένη όπως φαίνεται
Την τόσο αγαπημένη
Μες στο μυαλό μου οι δύο ψυχές σας έχουν ενωθεί
Και λέω ίσως να κάνετε παρέα εκεί πάνω
Όπου με τον καιρό ήρθε κι εκείνος να σε βρει
Θα κάθεστε στα σκοτεινά δωμάτιά του
Στα σκοτεινά αστικά δωμάτιά σου
Θα αναπολείτε τις στιγμές της νιότης σας
Και θά'στε τόσο αφοσιωμένοι στο Θεό
Όταν θα συζητάτε, γύρω σας θα πέφτει η γαλήνη
Θα ανθίζει η φύση και η θάλασσα θα λάμπει
Κανένα πάθος δε θα έχει απομείνει
Γιατί τα πάθη δεν ανήκουνε σε σας
Αθήνα, 18.8.88
|
ΠΑΡΑΙΤΗΜΕΝΗ ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΑΝΟΜΒΡΙΑ
Δεν περιμένω τίποτα από σένα σε μια τέτοια εποχή
Που ακόμα κι η βροχή κουράστηκε να πέφτει
Που ακόμα κι ο καιρός κοιτάζει απαθής
Σαν ηλικιωμένος ή σαν ηττημένος
Δεν περιμένω τίποτα από σένα τώρα ούτε αύριο
Γιατί κι εσύ είσαι των καιρών αυτών σημείο
Προϊόν τυπικό μίας χώρας ανούσιας και γκρίζας
Που έχει χάσει ηθική κι ακολασία
Σ'αγάπησα σε ίδιες περίπου ημέρες
Σε μέρες παρακμής και ανομβρίας
Γι'αυτό δεν περιμένω τίποτα από σένα
Δεν είσαι ούτε κατάρα ούτ'ευλογία
Αθήνα, 23.3.89
|