|
ΤΟΥΣ ΕΙΠΑΝ
Τους είπαν νά 'ρθουν στην Ελλάδα
Τον έρωτα να βρούνε
Ήρθαν με τα μαλλάκια τα κοντά
Τα άσπρα τους κορμάκια
Και βρήκαν τα καμάκια
Ύδρα, 12.8.82
|
ΟΙ ΑΝΑΣΤΟΛΕΣ
Τώρα θα φύγω απ'αυτήν τη θάλασσα
Που όλοι την ονομάζουν σμαραγδιά
Τα ρούχα μου στα βράχια θα πετάξω
Απ'το κατάρτι θα λυθώ και θα ξεφύγω
Σήμερα τις επιθυμίες μου θα τις ακολουθήσω
Ό,τι κι αν γίνει, ακόμα και για λίγο
Θα τις ξεχάσω τις αναστολές μου
Ας είναι ένα πιθάρι να γεμίζω χίλια χρόνια
Ας έρθουν και τα όρνεα στα σπλάχνα μου να βρουν τροφή
Θα τα ξεχάσω τα κηρύγματα για λίγο
Υπάρχει πάντα ένα φωτάκι που τον δρόμο θα μου δείχνει
Κι απ'όλα υπάρχει κάποια διαφυγή
Η καρδιά φοβάται να πεθάνει
Μα είναι κι αυτή μια διέξοδος
Στο τέλος του δρόμου είν'εκεί
Ίσως και νά'ναι το φωτάκι ο θάνατος
Σήμερα δε με νοιάζει, δε θα το σκεφτώ
Ακόμα κι αν είναι την αδύναμη τη φτέρνα μου να βρουν
Σήμερα δε θα με πειράξει
Θα το ακούσω των σειρήνων το τραγούδι
Θα σπάσω τα σκοινιά μου και θα φύγω
Θα πάω κοντά και θα το ευχαριστηθώ
Κι ας είναι από δω κι εμπρός χρυσά τα φαγητά μου
Κι ας μεταφέρει ο αέρας με τα στάχια κάθε μυστικό μου
Δε με πειράζει σήμερα καθόλου
Θα κάτσω στην ακρογιαλιά, κοντά θα πλησιάσω
Και το τραγούδι ελεύθερη θα ευχαριστηθώ
Θεσ/νίκη, 3.3.83
|