Γεννηθείσα το δύο

Γεννηθείσα το δύο
Είκοσι χρονών το εικοσιδύο
Πέρασε με ένα πλοίο
Βγήκε απέναντι στη Χίο

Πώς τα κατάπιε όλ’αυτά
Πώς δεν τ’ ανέφερε μετά
Σαν να μην έγιναν
Να μη συνέβησαν

Κι όμως στο σπίτι ήταν όλα «σμυρναίικα»
Τα σουτζουκάκια, τα κουλουράκια
Αναφορές στα Πολιτάκια
Το Πάσχα μύριζαν τα «λαζαράκια»

Ήταν σμυρναίικη η μιλιά της
Η «σιφονιέρα» και το «σερτό»
Σμυρναίικη κι η αρχοντιά της
Το παρουσιαστικό λιτό

Για τ’άλλα, όμως, το στόμα έμεινε κλειστό
Δεν άνοιξε σ’ εμάς ποτέ
Σαν να μην είδε το κακό
Και την Καταστροφή στο «quai»

Το ποίημα το έγραψα το 2012 για την γιαγιά μου Βασιλεία Σεϊζάνη (1902-1991), το γένος Πανταλέων, από την Σμύρνη, η οποία ήρθε πρόσφυγας στην Αθήνα, έχοντας ζήσει την Καταστροφή των Ελλήνων της Ιωνίας που συνέβη πριν εννενήντα χρόνια. (Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 2012 στο People and Ideas)