Παγωτά Ελ(λ)άδος

 

Το παγωτό που εγκαινιάζει κάθε εαρινή-θερινή σαιζόν μου φέρνει στο μυαλό άλλα παγωτά που έχω δοκιμάσει. Τα τελευταία χρόνια στερεοτύπως διαλέγω χωνάκι λεμόνι-σοκολάτα, δεν πειραματίζομαι, έχω κατασταλάξει ότι αυτές είναι οι αγαπημένες μου γεύσεις. Με αντιπροσωπεύουν κιόλας, το ξινό με το γλυκό, αυτές είναι οι δύο πλευρές του χαρακτήρα μου. Είμαι σίγουρη ότι έτσι με βλέπουν και οι άλλοι.

Δεν ήμουν, όμως, πάντα έτσι. Σαν παιδάκι είχα δοκιμάσει κατόπιν προτροπής της γιαγιάς μου την θεϊκή γεύση του βύσσινου που ήταν ένα ροδόχρωμο κατασκεύασμα, εντελώς συνθετικό, πιο σκούρο από τη φράουλα με έντονη γεύση. Είχα ξετρελαθεί. Θυμάμαι ακόμα το παγωτατζίδικο της παλιάς μου γειτονιάς όπου είχα ζήσει αυτή την εμπειρία.

Μια ακόμα πιο παλιά ανάμνηση ήταν η μοναδική φορά που έφαγα σπιτικό παγωτό στο διαμέρισμα της κυρίας που έκανε γαλλικά στην αδελφή μου. Ήταν μια από αυτές τις ηλικιωμένες που φορούσαν ταγιέρ με χρυσή καρφίτσα στο πέτο. Στην κουζίνα της μας είχε δείξει με υπερηφάνεια μια παγωτομηχανή που τότε στην Αθήνα αμφιβάλλω αν υπήρχε σε άλλο σπίτι. Μας κέρασε το σπιτικό παγωτό μόκα που ήταν όνειρο. Μια γεύση που δεν έμοιαζε με καμμία άλλη. Δεν μπορώ να την περιγράψω αλλά τη θυμάμαι μέχρι σήμερα.

Τότε δεν υπήρχαν πολλές επιλογές στα παγωτά. Ένα ψυγείο της Έβγα όλο κι όλο στα ψιλικατζίδικα ή στα παραθαλάσσια ταβερνεία, αργότερα προστέθηκαν και τα ψυγεία της Δέλτα αλλά πολύ αργότερα. Τότε δεν έβρισκες παγωτό όποτε το ήθελες, μόνο το καλοκαίρι. Έπαιρνα πύραυλο, οι γονείς μου πάντα το βαρετό ξυλάκι ή το κυπελλάκι. Ποτέ μου δεν τα χώνεψα. Στη συνέχεια οι επιλογές διευρύνθηκαν, μπήκαν στη ζωή μας τόσα άλλα, οπότε το παγωτό έχασε την αρχική του μαγεία. Μπορούσες να πάρεις παγωτό-σάντουιτς ή την μαρεγκάτα που ήταν η προτίμησή μου με τα μικρά και ακριβοθώρητα κομμάτια μαρέγκας στο τέλος. Είχαμε μπει στην εποχή των πολυεθνικών και μας είχαν έρθει από την εφευρέτρια χώρα του παγωτού, την Ιταλία.

Οι Ιταλοί παρεμπιπτόντως κρατούν πάντα τα σκήπτρα στον τομέα του παγωτού, και στην Γερμανία τουλάχιστον, όλα τα καλά παγωτατζίδικα τα έχουν Ιταλοί ή κάποιοι που παριστάνουν τους Ιταλούς για να δώσουν πρεστίζ στην επιχείρησή τους. Έχει πλάκα η πρώτη μέρα καλοκαιρίας στη Γερμανία. Όλοι στήνονται σε τεράστιες ουρές έξω από ένα παγωτατζίδικο για να πάρουν το πρώτο παγωτό της σαιζόν. Υπομονετικά περιμένουν απολαμβάνοντας τον ήλιο. Κάτι σαν ανεπίσημο έθιμο.

Τη μία φορά που επισκέφτηκα τη Φλωρεντία πρέπει να πήγα στο πιο διάσημο παγωτατζίδικο του κόσμου αλλά δεν θυμάμαι καμμιά ιδιαίτερη συγκίνηση. Αντίθετα θυμάμαι ότι στην Ισπανία με είχε εντυπωσιάσει το γεγονός ότι τα παγωτά δεν λέγονται gelati αλλά helados, παραφθορά της ίδιας λέξης που φαίνεται αστεία σε μας γιατί προφέρεται "ελάδος".

Θυμάμαι παγωτά σε ζαχαροπλαστεία. Στην...αρχαία Αλάσκα της Κηφισιάς με τραπέζια σε σχήμα κορμών δέντρων, εκεί παίρναμε σικάγο που το κερνούσε ο παππούς. Μετά πηγαίναμε στο διπλανό γεφυράκι και πετούσαμε κέρματα στο νερό. Σικάγο παίρναμε και στη διάσημη "Χαρά" με τους συμμαθητές μου μετά το σχολείο. Κάποτε ήταν της μόδας το ice cream soda που δεν μου άρεσε πολύ αλλά τώρα το θυμάμαι με νοσταλγία. Ο συνειρμός μου φέρνει στο μυαλό και το υπερθέαμα της εποχής Holidays on ice που το βλέπαμε οικογενειακώς και απολαμβάναμε το πατινάζ σε παραστάσεις που μάζευαν πολύ κόσμο. Οι αναμνήσεις αυτές με κάνουν να νοιώθω σχεδόν προπολεμική.

Κάποτε μπήκαν στη ζωή μας τα οικογενειακά παγωτά, άχρωμα και άγευστα μέσα στην πλαστική συσκευασία, έπειτα έγινε μόδα η τούρτα-παγωτό στο κουτί από αφρολέξ, στη συνέχεια τα παγωτίνια και ούτω καθ'εξής μέχρι που φτάσαμε σήμερα στα μπλε παγωτά και σε διάφορα άλλα διαστημικά που βλέπω γύρω μου. Είχε προηγηθεί και το soft ice cream που καταλάβαινα μεν ότι δεν είναι ιδιαίτερα γευστικό αλλά ανέκαθεν μου άρεσε η καλλιτεχνική του όψη, έμοιαζε να είναι ένα εφήμερο γλυπτό.

Σαν την πολυχρησιμοποιημένη παρομοίωση της μαντλέν του Προυστ, τα παγωτά μου θυμίζουν εποχές της ζωής μου και ανθρώπους που δεν υπάρχουν πια. Γιαγιάδες στοργικές, παππούδες γενναιόδωρους, γονείς με βαρετά γούστα και μια ηλικιωμένη καθηγήτρια γαλλικών που φορούσε ταγιέρ με χρυσή καρφίτσα στο πέτο...

ΛΣ Απρ.2022.

#παγωτό #παγωτά #αναμνήσεις #ice_cream #Greece