Μύρτις, μια κόρη των Αθηνών

 

Το ποίημα που θα διαβάσετε παρακάτω, το έγραψα μια μέρα στη Θεσσαλονίκη, στο φοιτητικό μου σπίτι της Νέας Εγνατίας. Ως κόρη των Αθηνών, είχα μια αδυναμία σ’αυτό το ποίημα κι όταν μεγάλωσα αποφάσισα να το συμπεριλάβω στην δεύτερη ποιητική μου συλλογή με τίτλο «Ο Κορτέζ και ο Πιζάρρο», ένα λεπτό βιβλιαράκι που βγήκε σε λίγα αντίτυπα, για τους φίλους μου μόνο, από τις εκδόσεις Δόμος. Το ποίημα απηχεί τις εντυπώσεις μου –πολύ φρέσκιες εκείνη τη στιγμή- από μια επίσκεψη, ίσως την πρώτη μου, στον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού, του νεκροταφείου της αρχαίας Αθήνας.

ΜΥΡΤΗ

Το πρόσωπό σου μου αρέσει

Καθώς κοιτάς απ'τον καθρέφτη

Παλιάς εποχής τα μαλλιά σου

Και τα γραπτά σου

Και τα μυαλά σου

Ξεχασμένη στην αχλύ, στο παρελθόν σου

Έσκυψες να κοιταχτείς μες στο νερό

Τι είδες νάρκισσε;

Δεν ερωτεύτηκες τον εαυτό σου

Ήσουνα τόσο χλωμή και τόσο κουρασμένη

Ήσουν απαρνημένη

Στη λεωφόρο των Τάφων του Κεραμεικού

Είδες την Ηγησώ σ'ένα ωραίο αντίγραφο

Και τον Δεξίλεω, πλούσιο, χαντακωμένο ιππέα

Ένας θαυμάσιος ταύρος έριχνε τη σκιά του

Κι εσύ περπάτησες προς τον Ηριδανό

Που πήγαζε από το Λυκαβηττό

Μα τώρα πια ένα έλος

Του παρελθόντος η ομίχλη σε πήρε

Σε τύλιξε στα πέπλα της

Ονόματα-αναφορές του Ξενοφώντα

Κι ο ήλιος καρφωμένος, ανελέητος

Το ίδιο για νεκρούς και ζωντανούς

Το πρόσωπό σου μου αρέσει

Χαμένη πια στις σκόνες του γαλαξία

Μη! Μην τις τινάζεις από πάνω σου

Θα υπάρξει και για σένα

Μια στήλη στον Κεραμεικό

Παλιάς εποχής η ζωή σου

Θεσ/νίκη, 8.3.83

 

Τον Απρίλιο του 2010, 27 χρόνια μετά, οι ελληνικές εφημερίδες ανακοίνωσαν την ανάπλαση του προσώπου ενός κοριτσιού που πέθανε στην διάρκεια ενός λοιμού, και συγκεκριμένα από τυφοειδή πυρετό γύρω στο 430 π.Χ. Υπεύθυνος της δύσκολης αυτής εργασίας ο κύριος Μανώλης Ι. Παπαγρηγοράκης, επίκουρος καθηγητής της Ορθοδοντικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος μαζί με την ομάδα του «ανέστησε» το κορίτσι και το ονόμασε Μύρτιδα, χωρίς βέβαια να γνωρίζει την «Μύρτη» του ποιήματός μου που προϋπήρξε των ανασκαφών. Η αγαπημένη μου φίλη και συμμαθήτρια, κ. Ντίνα Τηνιακού, Καθηγήτρια Παθολογικής Ανατομικής, Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, είχε την καλωσύνη να στείλει στον κύριο Παπαγρηγοράκη το ποίημά μου κι εκείνος το χρησιμοποίησε στην εισήγησή του, κατά την διάρκεια της επίσημης παρουσίασης του προσώπου της Μύρτιδος προς το αθηναϊκό κοινό. Τους ευχαριστώ και τους δυο γι’αυτή την απρόσμενη προβολή του παλιού μου πονήματος.

Συχνά μ’εντυπωσιάζει το πώς η ποίηση μπερδεύεται με την επιστήμη...

Αν και όπως γράφει ο κύριος Παπαγρηγοράκης σε ένα μήνυμα που μου έστειλε, «η σκέψη των ποιητών προηγείται»!

 

Πρώτη δημοσίευση peopleandideas.gr 2010