Ύπνος, όνειρα, εφιάλτες

 

Κάποια πρόσωπα που νόμιζες ότι τα είχες ξεχάσει δια παντός, έρχεται το υποσυνείδητο και σου τα θυμίζει μέσω ενός ονείρου. Είχες ξεχάσει και τ'όνομά τους. Το υποσυνείδητο, όμως, το θυμόταν.

Το παρελθόν μας επισκέπτεται τη νύχτα μέσω των ονείρων. Έρχεται να μας θυμίσει τα γεγονότα, να τα συμπληρώσει, να τα διορθώσει για λίγο. Αυτά που θεωρούσαμε τετελεσμένα αλλάζουν μέσα στην αχλύ του ύπνου. Άλλα μας έχουν σημαδέψει τόσο πολύ που δεν μπορούν ν'αλλάξουν καθόλου, υπάρχει βεβαιότητα ακόμα και μέσα στο όνειρο.

Τις περισσότερες νύχτες κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου αλλά υπάρχουν και νύχτες εκδικητικές με εφιάλτες και αναμνήσεις, με συμβάντα που θα θέλαμε να τά'χουμε ξεχάσει. Θα θέλαμε να είχαμε κλείσει τους λογαριασμούς.

Τα όνειρα του πόθου, της επιθυμίας, είναι στην αρχή πολύ ευχάριστα, πραγματοποιείται ξαφνικά κάτι που το νόμιζες αδύνατον, ένα παιχνίδι που το πίστευες χαμένο σε καθιστά νικητή. Αλλά εκεί το ξύπνημα είναι πιο δυσάρεστο τελικά όταν ανακαλύπτεις πως η νίκη δεν ήρθε ποτέ, το αντικείμενο του πόθου, είτε είναι πρόσωπο είτε άλλη κατάκτηση ή επιτυχία που είχες κάποτε έντονα ευχηθεί να συμβεί, εξακολουθεί να μην είναι δικό σου.

Οι εφιάλτες αυτοί, στην διάρκεια των οποίων κυνηγάμε κάτι ή αναζητούμε κάποιον που μας διαφεύγει, αντανακλούν επιθυμίες γνωστές ή απωθημένες κρυφές. Δια μέσου του ονείρου έρχονται στην επιφάνεια και μας ταράζουν ή μας τρομάζουν με την έντασή τους. Δεν ξέραμε, δεν πιστεύαμε πως η επιθυμία υπήρχε ακόμα, πως δεν μας είχε εγκαταλείψει μετά από τόσα χρόνια. Πως μας έχει σημαδέψει ανεπανόρθωτα. Ίσως είναι αργά πια για να κάνουμε τίποτα τώρα, εκτός από το να αναγνωρίσουμε το τραύμα μας.

Ο Φρόϋντ έγραψε την "Ερμηνεία των ονείρων", οι αρχαίοι Έλληνες και Λατίνοι είχαν μιλήσει και αυτοί αρκετά για τον ύπνο και τα όνειρα.

Πολλοί από εμάς βλέπουμε σουρρεαλιστικά ή ανεξήγητα ή προφητικά όνειρα.

Κάποια νύχτα είδα στον ύπνο μου ότι ανέβαινα σκάλες, πολλές και απότομες. Ξύπνησα κουρασμένη.

Μια άλλη νύχτα είδα ότι ήμουν στο πατρικό μου σπίτι και έβαφα πασχαλινά αυγά, κόκκινα, πράσινα και μπλε. Μερικά τα άφηνα άσπρα και σκόπευα να τα ζωγραφίσω με σχέδια. Στο τέλος τα περισσότερα ήταν σπασμένα. Μετά ξύπνησα.

Παρεισφρέουν άραγε και τα λιγότερο σημαντικά πρόσωπα μέσα στα όνειρά μας; Νομίζω πως ναι. Ειδικά οι λεγόμενοι "φίλοι" στα σόσιαλ, αυτοί με την πιο έντονη παρουσία και τις περισσότερες φωτογραφίες, εμφανίζονται ξαφνικά και διεκδικούν θέση στον ύπνο μας. Ακόμα και αν στην πραγματική ζωή δεν έχουμε ιδιαίτερη επαφή μαζί τους. Το ίδιο και πρόσωπα της τηλεόρασης που κραυγάζουν στις ειδήσεις. Η κοινωνία του ναρκισσισμού, των εικόνων, του θεάματος, έχει εξελιχθεί σε εφιάλτη.

Υπάρχουν βέβαια πολλών ειδών εφιάλτες. Ένας άλλος εφιάλτης είναι να κοιμάσαι στο ζεστό σου κρεββάτι, να βλέπεις ένα ωραίο όνειρο και να χτυπάει το ξυπνητήρι για να πας στη δουλειά! Είναι ο εφιάλτης της πραγματικότητας...