|
ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΜΟΥ ΧΑΡΤΙΑ
Όταν βρίσκω ξανά τα παλιά μου χαρτιά και βιβλία
Πρόσωπα ανύπαρκτα κι αρχινισμένες φράσεις
Τα παλιά μου ποιήματα, τα παλιά συναισθήματα
Που ηχούν σαν να γράφτηκαν πριν αιώνες και κάτι
Όταν βρίσκω τα λόγια μου παιδικά κι ασχημάτιστα
Στεγνωμένα μου δάκρυα σε παλιά ημερολόγια
Ένας κόμπος με πνίγει για παλιές στενοχώριες
Που περάσανε τώρα και που δε θα ξανάρθουν
Θα υπάρξουνε άλλλες, φοβάμαι, στο μέλλον·
Κι όλο κάτι θα βρίσκω στα παλιά μου χαρτιά
Στα παλιά μου ποιήματα, στα παλιά ημερολόγια
Όλο κάτι απ'αυτά θα μου σφίγγει ξανά την καρδιά
Αθήνα, 27.8.85
|
ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ...
Υπάρχουνε στα μέρη μας ακόμα κάτι ώρες
Ώρες παράξενες, απογευματινές
Σε μέρες του Ιουλίου και του Αυγούστου
Που ο κόσμος φεύγει απ'τη θάλασσα αργά
Για να γυρίσει σπίτι του ξυπόλητος, μισόγυμνος
Διασώζονται στα μέρη μας ακόμα κάτι ώρες
Ώρες απογευματινές που πέφτει ο ήλιος
Μέσα στη θάλασσα και πνίγεται
Για να σωθεί σε κάποια άλλη θάλασσα της γης
Και να γυρίσει κουρασμένος το πρωί σ'εμάς
Ακόμα σήμερα στα μέρη μας τις βρίσκεις
Είναι γαλάζιες, ροζ -ώρες απογευματινές
Η θάλασσα ανατριχιάζει από ευχαρίστηση
Ο κόσμος φεύγει με ελαφριά κατάθλιψη
Κι ο ήλιος όταν πνίγεται ξέρει πως θα σωθεί
Στρασβούργο, 14.9.87 |