|
ΑΧ ΠΗΝΕΛΟΠΗ
Αχ Πηνελόπη
Πάλι είμαι μόνη μες στο σπίτι
Μη μου τους στέλνεις έναν έναν απ'τα ράφια
Τι είδους φαντάσματα είν'αυτά;
Στοιχειά των παιδικών μου χρόνων
Ξεσκίζουν την καρδιά μου
Οι φωνές της Ζήλιως που χιμάει στην αδελφή της
Τα κουδουνάκια του τζουτζέ στ'αυτιά μου αντηχούνε
καθώς κατρακυλάει στην άβυσσο
Αχ πώς να εκδικηθούμε το γαϊδουροκέφαλο;
Ούτε υπόληψη δε μας απόμεινε ούτε χρήμα
Και τι είν'ετούτο το σκυλί
που μπερδεύεται στα πόδια μου
Κι ήρωας γίνεται
Η Μακεδονία είναι πια δική μας
Αχ Πηνελόπη
Δε χωράνε πια ηρωισμοί
Για την πατρίδα
που καθημερινά μας απογοητεύει
Ο Αλέξης κι ο Ασώτης
ούτε στη φαντασία δεν μπορούν πια να επιζήσουν
Ξεπεράσαμε τέτοιου είδους ηρωισμούς
Γιατί δε μπορέσαμε να τους φτάσουμε
Αχ Πηνελόπη
Στ'αδειανό το σπίτι μη μου τους στέλνεις
Μη μου τους στέλνεις έναν έναν
Γιατί πέρασαν τα παιδικά μου χρόνια
Κι ηρωισμούς δε βλέπω πια μπροστά μου
Και διάθεση δεν έχω για να γίνω ηρωίδα
Μη μου τα στέλνεις τα στοιχειά σου
Γιατί ακόμα κλαίω στις σελίδες επάνω
Αλλά διάθεση δεν έχω για να γίνω ηρωίδα
Αθήνα, 11.7.81 |
ΟΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟΙ ΤΥΠΟΙ
Μ'αρέσουν οι περίεργοι τύποι
Οι άνθρωποι που κρύβουν κάποιο μυστικό
Που διακατέχονται από μεγάλη λύπη
Ή που τους περιμένει τέλος τραγικό
Τροφοδοτούν πολύ συχνά τη φαντασία
Αυτές οι σπάνιές τους περιπτώσεις
Και γράφουν μια παράξενη ιστορία
Όλες οι νοσηρές τους μεταπτώσεις
Κι αφού γεννήθηκα άνθρωπος απλός
Χωρίς μυστήρια ή κάποιο τρελό πάθος
Προσπάθησα πάντοτε ανελλιπώς
Γι'αυτούς τους τύπους τους περίεργους να μάθω
Θά'θελα νά'κρυβα μυστήρια ή πάθη
Ν'ασχοληθεί κάποιος με μένα τέλος πάντων
Μα πέφτω συνεχώς στα ίδια λάθη
Είναι η ζωή μου μια μονοτονία συμβάντων
Θεσ/νίκη, 14.10.81
|