|
SPECTACLES
Πάει καιρός πια που δεν σκέφτομαι τον Τόμας
Εξαφανίστηκε πίσω από τα μυωπικά γυαλιά του
Μούχλιασε μέσα στη γερμανική επαρχία
Απόηχοι απ'τα λόγια του καμιά φορά με βρίσκουν
Παραφυλάνε όταν είμαι ευτυχισμένη
Μες στου μυαλού τους ανεμόμυλους κρυμμένοι
Ήτανε εξ αρχής ο Τόμας ανυπόστατος
Σαν φάντασμα που ελεύθερο κυκλοφορεί
Με του παππού τις μακριές τις νυχτικές
Σε κτίσματα μοντέρνα άλλης εποχής
Γιατί σκέφτομαι σήμερα τον Τόμας
Με τα χοντροκομμένα του παπούτσια
Και τις επίμονες μελαγχολίες και σιωπές
Κάπου το πνεύμα του εδώ θα τριγυρίζει
Θα συνεχίζει να μην ξέρει τι να κάνει
Παραδαρμένος στην ομίχλη, στην βροχή
Αθήνα, 26.7.88
|
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΕΡΝΤΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΙΡΑΝΤΕΛΛΟ
Αντίο Ελεονώρα
Ξαναγυρνάμε στα βουνά μας
Στο υπερπέραν
Είναι εκεί κάτι βουνά
Που μας χωράνε όλους
Αν έρθεις, αν το αποφασίσεις
Θα τραγουδάω κάθε μέρα
Πλάνης δεν θά'μαι να σε ψάχνω
Θα ζούμε αγαπημένοι
Ήσυχοι, σ'ένα μέρος μόνο
Αντίο Ελεονώρα
Δεν ξέρω αν μπορείς νά'ρθεις μαζί μου
Είσαι πίσω απ'τον τοίχο μα σε βλέπω
Η δύναμή σου εξαντλείται σε επίγεια μελοδράματα
Δεν είναι εκείνα τα βουνά για σένα
Εσύ είσαι πιο πολύ αυτού του κόσμου
Θα φύγω μόνος μου
Κάτι από σένα θα κρατήσω
Κάτι απ'τη λάμψη των ματιών σου
Από τον φευγαλέο έρωτά σου, τον εφήμερο
Μες στην παλιά γαλήνη που ίσως ξαναβρώ
Αθήνα, 18.8.88
|