|
ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ, ΙΟΥΛΙΟΣ 1986
Στο ίδιο μέρος, σ'έναν γοτθικό Καθεδρικό
Που δεν με είχε συγκινήσει τρία χρόνια πριν
Καθήσαμε με διαφορετικές γλώσσες στο στόμα
Βόρεια όπως πάντα η δική σου και κοφτή
Μια γλύκα έλιωνε τα έργα των ανθρώπων
Μια ένταση επικρατούσε στον αέρα των θνητών
Από το αρμόνιο των θεών μια ανοίκεια μελωδία
Απόμακρων πολιτισμών, εικόνων ξεχασμένων
Παρέσυρε τα νότια και βόρεια μυαλά μας
Τι χρώμα άραγε είχαν οι προσευχές μας
Όταν υψώνονταν έξω και πέρα από τους θόλους
Στ'αυτιά του ενός, μοναδικού Θεού
|
"THE ISLES OF GREECE"
Αν τά'βλεπες τώρα τα ελληνικά νησιά
Αγαπημένε Μπάιρον, δεν ξέρω αν θα θλιβόσουν
Λιγότερο ή πιο πολύ απ'όσο εθλίβης τότε
Όταν συνέθεσες τον Δον Ζουάν
Ανέγγιχτα μες στην καταστροφή τους
Λυπητερά μες στην κακογουστιά
Μίζερα ήταν και όταν έγραφες το ποίημα
Αγέρωχα τα πίστευες πίνοντας το κρασί τους
|