|
ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΜΕΡΗ
Τέτοια μέρη δεν υπάρχουνε στον κόσμο
Κανείς δεν τα έχει περιγράψει μέχρι τώρα
Δεν είναι πέτρινοι σχηματισμοί σαν τα Βραχώδη
Ούτε όπως τα Μετέωρα και η Καππαδοκία
Δεν είναι δάση σκιερά και μαύρα και πυκνά
Όπως ο Μέλανας Δρυμός στη Γερμανία
Δεν είναι ζούγκλες άγριες με αιμοδιψείς φυλές
Όπως στον Αμαζόνιο ή και στην Τασμανία
Ούτε λιβάδια ήρεμα, βουκολικά τοπία
Όλο κοπάδια παχουλά, όπως στην Ολλανδία
Αυτά τα μέρη δεν τα έχω δει ποτέ
Ούτε κανείς γι'αυτά μου έχει μιλήσει
Όμως καμμιά φορά θα ήθελα πολύ
Σ'αυτά τα ανύπαρκτα τα μέρη να έχω ζήσει
|
ETOILE, 11.9.87
Από το χάος, μέσα σε μια τρύπα
Βρέθηκα ξαφνικά στη φωτισμένη νύχτα
Που έλαμπε με εκατομμύρια αστέρια
Ένα κεράκι έκαιγε εκεί κάτω
Ένα καντήλι όπως και αλλού
Για τόσους και για τόσους ένα μόνο
Και ήταν ήρεμα, ο άνεμος φυσούσε
Υπογραμμίζοντας το μεγαλείο πολλών χρόνων
Και μιας καθορισμένης αρχοντιάς
Έλαμπαν άπειρα φωτάκια στο Παρίσι
Λες κι όλες οι ψυχές που ζούσανε εκεί
Ανάβανε ένα κερί αυτή την ώρα
Για όσους πέρασαν απ'τη ζωή
|